راههای مختلفی برای طرز گرفت ن هر گریبپی وجود دارد، ولی ساده ترین آنها استفاده از استخوان مبنای انگشت اشاره به عنوان مرجع است.
همه شکل ها انتهای دسته راکت را نشان میدهند که دارای ۴ طرف اصلی و ۴ پخ (قسمتهای اریب) است.
در شکل زیر محل استخوان مبنا برای انگشت اشاره و طرف های مختلف انتهای دسته راکت را مشاهده میکنید:

۱- گریپ کنتیننتال: (Continental Grip)

در قدیم از گریپ کنتیننتال برای زدن تمام ضربات استفاده میشد.
این گریپ به طور پایه ای در موارد زیر ممکن است استفاده شود:
سرویس،والی،اسمش،اسلایس و ضربات دفاعی (برای بلوک کردن و رد کردن توپ)
برای گرفتن این گریپ استخوان مبنا را روی پخ ۱ دسته راکت قرار دهید و راکت را بگیرید (برای راست دست ها)

مزایا:

به طور استاندارد سرویس و اسمش را با این گریپ میزنند آنچنان که ساعد و مچ شما به طور طبیعی هنگام ضربه زدن خم میشود و در نتیجه ضربه محکم تر و روان تری به توپ میزند که حداقل فشار را به ساعد شما وارد میکند.
همچنین در والی زدن این گریپ را ترجیح میدهند به دلیل اینکه میتوان با زاویه ای که به صفحه راکت میدهد ضربات آندراسپین (Underspin) و کنترلی را نواخت.
از آنجایی که شما به حرکت دست سریعی روی نت نیاز دارید،این گریپ برای فورهند و بکهند یکسان است و شما زمان را در عوض کردن گریپ خود از دست نمیدهید.
به خاطر اینکه این گریپ زاویه عمودی صفحه راکت با زمین رو حفظ میکند در نتیجه برای زدن توپهای که نزدیک زمین هستند موثر است،به خاطر همین است که گفته میشود.

برای ضربات دفاعی کاربرد دارد.(بیشتر برای رد کردن توپهای که دیر به آنها میرسیم و ارتفاع چندانی از سطح زمین ندارند).

معایب:

شما میتوانید با این گریپ به صورت فلت یا اسلایس به توپ ضربه بزنید ولی نمیتوانید به توپ تاپ اسپین بدهید،این بدین معنی هست که برای نگه داشتن توپ در زمین و جریان بازی شما باید همیشه بالای تور رو هدف بگیرید تا ارور کمتری داشته باشید.
همچنین ضریب امنیت بالایی ندارد و برای توپهایی که از خارج زمین برمیگردانید نمیتواند گزینه خوبی باشد،پس عدم ثبات یک مشکل شایع است.

حرفه ای هایی که از این گریپ استفاده میکنند:
در واقع همه آنها و کسانی که از تکنیک سرو و والی استفاده میکنند.

۲- گریپ فورهند ایسترن: (Eastern Forehand Grip)

دست خود رو روی زه قرار دهید و آنرا به طرف دسته راکت بکشید، راکت را روی یک سطح افقی قرار دهید،چشمان خود رو ببندید و آنرا بردارید، فکر کنید که با راکت خود دست میدهید، اینها فقط تعداد کمی از حقه هایی است که برای گرفتن گریپ فورهند ایسترن از آنها استفاده میشود.
راه منطقی تر این است که گریپ کنتیننتال رو بگیرید و دست خود را در جهت عقربه های ساعت (برای چپ دست ها خلاف جهت عقربه های ساعت) بچرخانید تا طرف راست دسته راکت رو بگیرید.

مزایا:

عموما این ساده ترین گریپ برای یاد گرفتن فورهند است.
تطبیق پذیری آن به بازیکن اجازه میدهد که به پشت توپ برای ضربات فلت یا تاپ اسپین با قدرت و سرعت زیاد ضربه بزند.
جابه جا کردن به گریپ های دیگر از ایسترن آسان است که آنرا برای بازیکنانی که دوست دارند به روی تور هجوم آوردند تبدیل به یک انتخاب خوب میکند.

معایب:

باید به توپ بالاتر و جلوتر از آنچه که در گریپ کنتیننتال ضربه زده میشد،ضربه زد ولی انتخاب خوبی برای جواب دادن به توپهایی با ارتفاع زیاد نمیباشد.
فورهند ایسترن میتواند بسیار قوی و سریع باشد ولی به خاطر تمایل آن به سمت فلت رفتن ناپایداری بیشتری دارد و استفاده از آن در رالی های طولانی سخت است.
این گریپ انتخاب خوبی برای بازیکنانی که تمایل دارند توپ هایشان تاپ اسپین بالایی داشته باشد و حریف را از زمین خارج کند نیست.

حرفه ای هایی که از این گریپ استفاده میکنند:
تیم هنمن،لیندزی داونپورت

۳- گریپ فورهند سمی وسترن: (Semi-Western Forehand Grip)

اگر استخوان مبنای انگشت اشاره خود را یک مرحله در گریپ فورهند ایسترن در جهت عقربه های ساعت جا به جا کنید (برای چپ دست ها در خلاف جهت عقربه های ساعت) آنگاه به گریپ فورهند سمی وسترن خواهید رسید.
این گریپ به یک گریپ رایج برای سالید بیس لاینر ها تبدیل شده هست،همچنین مربی های حرفه ای شاگردان خود را به استفاده از این گریپ تشویق میکنند.

مزایا:

این گریپ به بازیکن اجازه دادن تاپ اسپین بیشتری به توپ همراه با کنترل و امنیت بهتری میدهد،مخصوصا روی لاب ها و توپهایی با زاویه کم.همچنان شما میتوانید توپ را

به صورت فلت و در پسینگ شاتها بزنید.
این گریپ همچنان این امتیاز را به بازیکن میدهد که از سوئینگ بیشتری استفاده کند،چون تاپ اسپینی که به توپ داده خواهد شد آن را در زمین نگه خواهد داشت.
به دلیل داشتن منطقه ای بالاتر برای ضربه زدن به توپ نسبت به ایسترن،میتوان از آن برای زدن توپهایی با ارتفاع بالا استفاده کرد و بیشتر هجوم آورد.

معایب:

ممکن است شما در پاسخ دادن به توپ های با ارتفاع کم دچار مشکل شوید،چون این گریپ به طور طبیعی زاویه صفحه راکت را کم میکند و در واقع صفحه راکت را کوچک میکند.
همچنین عوض کردن به گریپ های دیگر از این گریپ زمان بیشتری میبرد و سخت تر است و به خاطر همین بیس لاینر های قوی از آمدن به سمت تور با این گریپ دچار مشکل میشوند.

حرفه ای هایی که از این گریپ استفاده میکنند:
مارات سافین،اسوتلانا کوزنتسوا

۴- گریپ فورهند وسترن: (Western Forehand Grip)

از گریپ سمی-وسترن یک مرحله در جهت عقربه های ساعت (برای چپ دست ها خلاف جهت عقربه های ساعت) استخوان مبنای خود رو جابه جا کنید تا به گریپ فورهند وسترن برسید.
اگر از بالا به دسته راکت خود نگاه کنید،استخوان ذکر شده باید در پایین ترین قسمت دسته راکت قرار داشته باشد.
متخصصین زمین های خاکی و کسانی که تاپ اسپین قوی دارند از این گریپ استفاده میکنند.

مزایا:

این یک گریپ فوق العاده برای وارد کردن عکس العمل زیاد به توپ است.طرز قرار گیری مچ دست باعث میشود که راکت به توپ مانند شلاق ضربه بزند که تاپ اسپین زیادی را

به وجود میاورد.
شما میتوانید توپ را با ارتفاع زیاد از تور بزنید و مطمئن باشید که توپ همچنان در زمین بازی فرود خواهد آمد.
توپ زده شده معمولا دارای پرش (Bounce) زیادی هست که حریف را مجبور به خارج شدن از زمین میکند.
محل ضربه زدن به توپ بالاتر و جلوتر نسبت به بقیه گریپ های فورهند است.
این قابلیت زدن توپ ها با ارتفاع بالا باعث شده که متخصصین خاک و جونیورز از آن استفاده کنند.

معایب:

توپها با ارتفاع پایین کشنده هستند،به همین خاطر کسانی که از این گریپ استفاده میکنند معمولا روی سطوح سریعتر دچار مشکل میشوند چون که توپ پرش کمتری دارد.
همچنین شما به قدرت زیاد صفحه راکت و مچ دست برای دادن تاپ اسپین و سرعت به توپ نیاز دارید. در غیر اینصورت توپهای شما در زمین حریف کوتاه فرود میایند و حریف میتواند به آسانی به شما حمله کند.
برای بعضی ها،توپها رو به صورت فلت نمیتوان زد،پس رد کردن توپها تبدیل به یک مشکل میشود و دقیقا مثل گریپ سمی وسترن،آمدن روی تور و زدن والی تبدیل به یک بحران میشود.

حرفه ای هایی که از این گریپ استفاده میکنند:
رافائل نادال،آملی مورسمو